first week

Inmiddels is het alweer bijna twee weken geleden dat ik aankwam in Kathmandu.
Na een lange vlucht stond de taxi ons buiten al op te wachten. Hij wilde enthaussiast onze backpacks aanpakken maar kwam er toen achter dat dit toch net iets te zwaar voor hem was (stel je een man voor van mijn lengte).
De rit naar ons hotel was al een avontuur opzich. De meest agressieve rijder wint het van de rest. Ook rijden ze hier links, hoewel inhalen op alle mogelijke manieren gebeurd als je niet doorrijdt.
Na een aantal bijna dood ervaringen kwamen we bij het hotel aan. Hier kregen we een warm ontvangst.

Omdat we om 12 uur 's middags uit Nederland vertrokken waren de 29e van januari en op 30 januari om 13 uur aankwamen was ons ritme flink in de war. Het is een tijdsverschil van ongeveer 6 uur. Hier is het 6 uur later.

De eerste avond besloten we maar meteen 'het' gerecht van hier te eten; dalbath. Oftewel rijst met een sausje. Hier leek ons een biertje ook wel lekker bij. De biertjes zijn hier alleen iets groter als in Nederland. Je krijgt namelijk 0,665 liter.
De dag erna zijn we Kathmandu gaan bezoeken. We zijn naar een bhoedistische en hindoeistische tempel geweest (foto's volgen nog). Dit waren twee erg mooie plaatsen. Bij aankomst bij de hindoeistische tempel werden we meteen tegengehouden, we mochten niet naar binnen omdat we niet hindi waren. Gelukkig wilde een Nepalese zus en broer ons rondleiden in de omgeving. Zo konden we wel de traditionele crematie zien. Ze verbrandde het lijk en het as werd dan in de rivier gegooid. In het bos wat er omheen lag lagen ook lijken begraven. Per kast hangt het er vanaf of je lijk verbrand werd of begraven.

Kasten zijn nog erg belangrijk in Nepal. Zo zijn er heel veel regels aan verbonden. Zoals wanneer iemand met een lagere kaste met je proost mag degene van de hogere kaste geen slok nemen. Ook moet degene met de lagere kaste altijd de hogere kaste eerst begroeten.
De overheid probeert wel de kasten weg te laten gaan, door huwelijken tussen verschillende klasten aan te moedigen. Maar de bevolking blijft volgens de regels van de kaste leven.

Na een dag veel bezocht te hebben dronken we nog een paar biertjes en gingen we vroeg tebed. De volgende ochtend moesten we om kwart over 6 vertrekken naar onze bus richting het project.
De bus was een rit van ongeveer 8 uur. Terwijl het ongeveer 20 minuten vliegen is. Dit omdat het een rit is door de bergen. Waarbij heel veel wegen niet klaar waren dus je veel op stenen aan het rijden bent. Het was een goede test was voor mijn hoogtevrees. Het leek vaak alsof we eraf gingen vallen als er weer een auto tegemoet kwam met hoge snelheid.

Bij aankomst stond onze contactpersoon ons al op te wachten, we moesten nog een klein stukje met de taxi en wandelen voor we bij ons gastgezin aankwamen. Onze 'vader' en 'moeder' heten Ram Bhakta Thapa (dat laatste is de kastnaam) en Krishna Thapa. Ze zijn ongeveer dezelfde leeftijd als mijn ouders, rond de 50 jaar.
Ze hebben zelf drie kinderen, twee dochters en 1 zoon. Deze zijn helaas allemaal al het huis uit. Ze zijn al 22, 23 en 24, dus dan moet je wel al getrouwd zijn.
Qua gastgezin hebben we echt veel geluk! Ze hebben een groot huis, op de onderste verdieping verblijven wij. Ze hebben hier een badkamer, drie slaapkamers (waarvan er een gebruikt wordt voor de kippen 's nachts te laten) en een balkon.
Op de verdieping erboven hebben ze twee slaapkamers, een keuken, een badkamer, balkon en een winkeltje. Bij het winkeltje zijn ze overdag altijd te vinden. Hier komen veel mensen langs om thee te drinken. Een woonkamer hebben ze daarom niet nodig.
Als bovenste verdieping een terras, hier hangen kleren te drogen, staan wat stoelen en hebben ze twee bijenkorven staan.
Tenslotte hebben ze ook nog een stuk grond waar ze de kippen overdag laten rondscharrelen en waar ze groente verbouwen.
Hierdoor is ongeveer alles wat we eten vers. Als ze het zelf niet hebben, halen ze het vaak bij iemand anders in het dorp. Zo komt de melkboer elke ochtend melk langsbrengen.
De directe achtertuin is de jungle. Toen ik vroeg wat er allemaal in de jungle leefde kreeg ik meteen spijt van mijn vraag. Naast apen, vogels, slangen, etc. zitten er ook tijgers in de jungle. Deze komen nog wel eens richting het dorp als ze een geit willen pakken (hun favoriete hapje) en anders een kip als troostprijs. Ik hoefde niet bang te zijn, ze kwamen alleen 's avonds. Hierdoor was het wel beter om niet 's avonds de jungle in te gaan.

Omdat we op zaterdag aankwamen (de enige vrije dag die ze hebben) hoefde we niet meteen naar school toe. Zo konden we een beetje van de omgeving bekijken. Het uitzicht vanuit het balkon is op Begnaslake, de jungle en de bergen (waarbij je bij helder weer de himalya kan zien). Is goed wakker worden elke ochtend.
Op zondag was onze eerste schooldag, Johan en ik geven ieder les op een andere school. Johan geeft les op een wat grote school, waarbij les wordt gegeven aan klas 1 tot en met 12. Op mijn school is er alleen klas 1 tot en met 5. Ook zitten er op mijn school maar 40 leerlingen. Hierdoor zijn het kleine klasjes. Wat ik persoonlijk wel fijn vind. De school ligt tussen twee meren, Begnas lake en Rupa lake, hierdoor is het een prachtig uitzicht. Helaas is het wel een half uur lopen over vrij lastige paden. Toen ik aankwam op zondag waren er maar 2 van de 6 leraren, hierdoor was het een grote warboel en werd ik maar meteen voor de klas gezet. Gelukkig was er een boek wat ik kon aanhouden.

Elke ochtend beginnen ze met een soort praying. Ze gaan in rijen staan op het schoolplein en zingen het Nepalese volkslied. Vervolgens doen ze wat gymoefeningen. Hierna moeten de kinderen, die er de dag ervoor niet waren, naar voren komen en zich verantwoorden (dit is iets wat wel nodig is, de kinderen komen vaak niet naar school als ze geen zin hebben) als laatste controleren de leraren of hun handen en gebit schoon is.
Hierna beginnen de lessen, het is dan 10.15. Elke les duurt drie kwartier. En de laatste les is om 4 uur afgelopen, hoewel voor de meeste klassen de dag eindigd om kwart over 3.

Na een paar dagen kreeg ik een soort van rooster, dit was wel wat makkelijker dan plots voor een klas gezet te worden en maar wat doen. Ik geef nu les aan klas 3, 4 en 5. Soms ook aan de kleinere als er geen leraar voor de klas staat. Per klas zijn er altijd een paar kinderen die niets van Engels snappen en een paar die heel goed zijn. Dit maakt het lesgeven vrij lastig. Ook zijn de meeste vrij ondeugend en niet op hun mondje gevallen. Op school zitten ook broertjes en zusjes van studenten, hierdoor loopt er wel eens een kindje van 2,5/3 jaar je klas binnen. Wat ook heel typisch is, is dat er overdag op het schoolplein ook kinderen spelen die niet op school zitten, die lopen een beetje rond en lezen soms een boek in de bibliotheek. Ook snap ik niet alle functies van de volwassenen. Zo is er elke dag een tuinvrouw, die het meeste van de dag een beetje zit en heel soms een plantje verbrand of weghaalt.

Er zijn vele festivals in Nepal, ik geloof dat er rond de 50 officiele zijn. Zo hebben we nu het festival wat in teken van education stond meegemaakt. Omdat de kinderen op mijn school vrij waren ben ik met Johan mee gegaan. Hier was een soort ceremonie met veel speeches van belangrijke mensen met tussendoor dansende studenten. Omdat we niets van de speeches verstonden duurde de dag vrij langs. Wel was het dansen erg mooi om te zien! Op het einde van de dag had ze nog een prijsuitreiking voor de beste studenten/leraren/schriften/etc.

's Avonds zijn we naar een feest gegaan. Een gezin had zijn huis afgebouwd en dan moest er eerst gebeden worden voor ze er mochten wonen. Ze eten dan met veel mensen samen en gaan erna muziekmaken en dansen. Het was erg leuk om te zien.

Op vrijdag hebben ze maar een halve dag, daarom zijn we vrijdag na school naar Pokhara gegaan. Een grote stad op ongeveer een uur rijden. We hebben voor een wat luxer hotel gekozen waarbij we lekker warm konden douchen, dat miste ik toch wel. Ook een wc waar je op kon zitten was erg aangenaam.
In Pokhara hebben we een temple bezocht die in het meer lag, we voelde ons erg blank tussen alle hindi en zijn hierna met een Nepalees stel naar een waterval gegaan.

Nu gaan we lekker eten, onze gastvrouw kan erg goed koken!