Op naar ons volgende avontuur.

Gisteren heb ik voor het laatst les gegeven. Zondag beginnen de examens al. De afgelopen twee weken waren een beetje chaotisch op school. Er was eigenlijk geen dag dat alle docenten aanwezig waren. Dit betekende veel extra lessen geven en veel kinderen die aan het niksen waren.
Gelukkig hadden ze op Johans school al examens, hierdoor kon hij ook lesgeven op mijn school. Ook Rosa, een vrijwilliger uit Pokhara is nog een dagje komen lesgeven.
Zondag zal ik afscheid moeten nemen van al mijn lieve kindjes. Dat zal wel moeilijk worden. Ze vonden dat ik maar gewoon moest blijven ipv verder reizen.

Elke dag na school geven we bijles aan de kindjes in ons dorp. Dat zijn rond de 15 kinderen. Vaak begint het met bijles en op het einde zijn we aan het kleuren of voetballen in het donker.Het is leuk om te zien dat sommige kinderen echt gemotiveerd zijn en goede punten willen halen. Door een van de kinderen werden we 's avonds uitgenodigd om te komen eten. Hij woont in een wat armer huis. Dit betekend geen electriciteit. Ook waren er op de bedden na niet echt meubels aanwezig in het huis. Qua hygiene is dat altijd weer even wennen. Je bord staat op de grond en er lopen allemaal beesten langs je bord. Het is dan maar hopen dat er niet teveel beesten in je eten zitten.

Dit vond ik in het begin sowieso erg wennen, de hygiene. Mensen spugen hier constant, met de meest nasty geluiden erbij. Verder doen ze eigenlijk alles wat ze bij ons de kleine kinderen proberen af te leren. Met mond open eten, smekken, van de grond eten, etc. Ook gebruiken ze geen zakdoek als ze hun neus snuiten, maar hun handen.
Hetzelfde geldt voor de wc, hier hebben ze hun handen voor. De kinderen in mijn klas zaten me zelfs uit te lachen toen ze erachter kwamen dat ik toiletpapier gebruik.

Afgelopen week was het holi festival. We besloten het in de buurt van mijn school te vieren. Hier is elk jaar een groot festival. We zijn er met miss Hari en haar broer heengegaan. Toen we aankwamen werden we meteen aangevallen door de kindjes van mijn school. Het was erg leuk om alle kinderen buiten school om te zien.
Aan het eind van de dag was er geen plek meer wit en mochten we lekker schrobben om het eraf te krijgen. Dit duurde nog wel een aantal dagen.

Krishna wilde graag bidden in een bepaalde tempel en vroeg of wij met haar mee wilde. Dit leek ons wel leuk. Het was een rit van bijna 4 uur voor we aankwamen bij de tempel. Het was een beroemde tempel onder de Nepalezen. Het lag in de jungle, een erg mooie locatie! Mensen kwamen er met kippen en geiten. We hoefde niet te vragen waarom, bij de uitgang van de tempel was iemand de koppen van de kippen en geiten eraf aan het halen. Dit werd geofferd aan de tempel. De kippen zonder kop werden in een rivier gegooid zodat het stopte met bloeden en ze niet meer bewogen. Dit was niet heel smakelijk om te zien. Hierna haalde de mensen hun kippen weer uit het water en namen ze mee naa een andere plek waar ze werden kaalgeplukt. De rest was natuurlijk zonde om weg te gooien en werd opgegeten.
Omdat de tempel in de buurt van Bhandipur lag, zijn we hier ook meteen heen gegaan. Dit was een mooi oud dorpje. Veel mooi houtwerk en oude huizen.

In het weekend zijn we ook nog even naar Pokhara gegaan. Hier hadden we afgesproken met wat vrijwilligers uit Pokhara. Je merkt dan goed dat je ook hier veel verschillen tussen dorpen en de steden hebt. In ons dorp is het in het algemeen toch veel traditioneler dan in de stad.
Die avond was voor ons de laatste tot nu toe denk ik, het was maar liefst 12 uur snachts toen we in ons hotel aankwamen.
De volgende ochtend kon ik het ook meteen weer goed voelen. Een berg beklimmen met een kater in de brandende zon is niet het meeste fijne wat je kan doen op je vrije dag. Gelukkig was het uitzicht vanaf de world peace stupa wel de moeite waard.

Komende dagen gaan we afscheid nemen van iedereen in het dorp. Dinsdag zullen we weer verder trekken. De vraag is alleen nog, waar we naartoe gaan.