Belitung, Bandung, Yogja

Zo snel als ik in Nederland was,was ik weer in Indonesie. Hier stonden Johan en Julia me op te wachten bij het vliegveld.
Na nog een korte vlucht kwamen we aan op Belitung. Een prachtig eiland van Sumatra.
Het eiland werd vooral bezocht door locale touristen, hierdoor was de communicatie soms wat lastig. Nadat we een taxi hadden gevonden die met ons een homestay wilde zoeken konden we op pad.
Na heel wat gezoek kwamen we aan bij onze homestay. We werden verwelkomd door een lieve familie. Al snel hebben we onze zwemkleding aangetrokken en naar het strand gegaan. Omdat hier vooral locale touristen kwamen en het nu geen weekend was, hadden we het hele strand voor onszelf. Het water was prachtig blauw en helder.
Na een dagje te hebben relaxt gingen we de volgende dag eilandje hoppen. Naast het grote eiland waren er veel kleine eilandjes.
Over honger hoefde we ons geen zorgen te maken. De gids wist het wel te vinden. Zo heeft Johan een zee egel geproefd en hebben we allemaal wat oesters gehad. Op een ander eiland is de gids een cocosnootboom ingeklommen en had er wat voor ons uitgeplukt.
Tussen de eilanden in zat een prachtig koraal, daar zijn we dus ook even gaan snorkelen. Je had er echt veel vissen en het koraal was echt mooi. Na een dagje hier te hebben doorgebracht was het weer tijd om terug te gaan naar het grote eiland. Volledig verbrand gingen we richting onze bedden.
De volgende dag hadden we een scooter gehuurd. We kregen er zelfs een gids bij. De zelfde als die van de dag ervoor. Hij bracht ons naar nog een paar mooie plekken op het eiland. Helaas regende het wel veel die dag.

Onze volgende bestemming was Bandung. De op twee na grootste stad van Java. Dit was bij aankomst al direct te merken. Er waren enorme files die eigenlijk de hele dag doorgingen.
Omdat Julia snel weer weg ging hebben we een dagtour geboekt. In de ochtend hebben we een vulkaan bezocht en zijn we naar een hotspring park toegegaan. Dit leek wel een lokaal pretpark. Het stikte er van de locale touristen en er waren zwembaden, hotsprings, kermistoestellen, etc. Door de drukte besloten we hier maar weer snel weg te gaan.
Hierna hebben we nog de theevelden en aardbeienboerderijen bezocht. De theevelden blijven mooi om te zien.

De volgende dag, of eigenlijk nacht was het alweer tijd om afscheid te nemen van Julia. Dezelfde dag zijn wij ook vertrokken uit Bandung. Door de drukte waren we blij weer snel weg te kunnen. We hadden een treinticket richting Yogja geboekt. Om kosten te besparen leek het ons wel slim een nachttrein te boeken. We schrokken een beetje toen we onze dure businessclass plaatsen zagen, maar we hadden in elk geval wel beenruimte.
Tijdens de treinrit zat slapen er helaas niet in, naast ons zat een kindje wat ongeveer 8 uur lang non stop heeft gehuild.
Om ongeveer half 4 's nachts kwamen we op Yogja aan. Hier hebben we nog een paar uur gezeten tot we richting ons hotel konden.

Meteen toen we de stad inkwamen vond ik het er al chill uitzien. Je had weer voetpaden (dit had je in Bandung bijvoorbeeld niet) en er hing een chille sfeer. Omdat ons visum ging verlopen zijn we als eerst richting de immigratiedienst gegaan. Na een ochtendje konden we ons visum twee dagen later ophalen. Het ging vrij soepel allemaal.
Een dagje zijn we met een tour naar Borobudor en Prambanan gegaan. Borobudor was een Bhoedistische tempel en Prambanan een Hindu tempel. Beide waren echt grote complexen, erg indrukwekkend om te zien. Helaas hadden ze door meerdere aardbevingen wel wat schade opgelopen.
Bij de tempels waren ook veel locale touristen, dit maakte het soms nogal lastig voor ons om rond te kijken. Bijna contant werd er gevraagd of we op de foto wilde.
Verder hebben we in Yogja een Nederlands gebouw, vredenburg bezocht. Hier zat een museum in, hierbij zag je eigenlijk voor het eerst was voor schade wij aan Indonesie hebben aangebracht. Hiervoor zag je wel wat van de Nederlandse tijd in de musea maar in dit museum werden we echt als de slechterikken omschreven.
Later op de dag zijn we naar een Art academie gegaan. Hier werd de traditionele batik gemaakt. Erg mooi om te zien hoe ze dit maakte. We konden het dan ook niet laten om er wat mee te nemen.

Een dag hebben we een scooter gehuurd en zijn we richting de Merapi vulkaan gegaan, dit is de actiefste vulkaan van Indonesie. We zijn naar een dorpje in de buurt gegaan. De vulkaan beklimmen leek ons niet zo een goed idee. Vooral niet omdat de vulkaan is uitgebarsten in 2002, 2006 en 2010. 2014 zou een logische vervolgdatum zijn.
In 2006 was er een vrij grote uitbarsting geweest, het dorpje wat iets hoger lag is daardoor volledig vernield. Je kon de resten van de huizen nog zien, ook lagen er nog botten en verbrandden voorwerpen.

Onze lokale gids vertelde ons hoe ook hij (hij woonde een dorpje lager) moest vluchten toen de vulkaan 's avonds uitbarstte. Het was snel wat spullen pakken en als een gek naar beneden rennen. Het voelde wel een beetje eng om al die plekken langs te gaan.

Op zaterdag zijn we bij de familie van Leonie langsgegaan. Na een wandeling van bijna 1,5 uur en met behulp van foto's van de straat hadden we het gelukkig kunnen vinden. Hier werden we verwelkomd door veel tantes, ooms, nichten en neven. We hebben een middagje daar gezeten en gegeten natuurlijk. Ze konden heerlijk koken!

Zondag wilde we eigenlijk weer richting onze volgende bestemming, maar helaas waren de tickets voor zondag en maandag al uitverkocht. Geluk bij een ongeluk heb ik nu wel met Danielle kunnen meeten. Zij kwam zondag aan in Yogja. We hebben die dag het sultan palace en waterkasteel bezocht. Bij het paleis waren traditionele dans optredens.

De volgende dag hebben we weer een scootertje gehuurd en zijn we richting Parangtritis beach gegaan. Daar was een vulcanic beach, zwart zand dus. In de namiddag zijn we nog langs de birdmarket gegaan. Hier stonden echt mega veel kooien met alle soorten vogels. Naast vogels hadden ze eigenlijk bijna alle dieren die je je maar kan bedenken. Het was zielig om te zien, ze zaten met teveel in kleine kooien opgesloten. Helaas mocht ik ze niet allemaal kopen en mee naar huis nemen van Johan.
Die avond hadden we nog afgesproken met drie nichtjes van Leonie. Zij hebben ons meegenomen naar een net geopende modern art gallerij.

Die avond was het dan weer tijd om afscheid te nemen van zowel Leonie's familie als van Danielle. De volgende ochtend ging onze trein weer richting de volgende bestemming, Baluran national park.
Na bijna twee weken in de steden te zijn geweest was het weer tijd voor de natuur.

Na heel wat te zijn overgestapt kwamen we bij het park aan. Omdat het rond 9 uur was mochten we het park niet meer in. De volgende ochtend zijn we vroeg gegaan om met onze backpacks op de motoren te stappen voor een hobbelig uurtje voor we bij Bama beach aankwamen, midden in het park. Onderweg hadden we al een waterbuffalo en veel soorten vogels gezien. Deze rit alleen al het allemaal waard.

Hier verbleven we die nacht. In de middag zijn we in de buurt van de beach gebleven en hadden we alvast de eerste dieren gespot.
Het park had echt alles in een ongeveer. Je had er een beach, jungle, savanna, vulkaan en bergen.

Na een korte nacht ging de wekker om zonsopgang te bekijken. We hoefde eigenlijk de kamer niet eens uit om het te zien.

Hierna gingen we de savanna in. We hoefden geen gids te hebben omdat de kans klein was dat we zouden verdwalen en het gevaarlijkste dier een leopard was.
Het was erg vet om met z'n tweeen door de savanna te lopen. We waren echt helemaal alleen tussen allen dieren. In het begin kwamen we de great hornbill tegen en ook meerdere blauwe kingfishers. Toen we meer de savanna ingingen zagen we al vrij snel herten. Je had er meerdere soorten rondlopen. Aan het eind van de middag waren we bang dat we de waterbuffalo's niet meer zouden zien. Maar plots vanuit een kijktoren zagen we grote beesten dat geen herten konden zijn. We zijn er zo snel mogelijk naartoe gegaan en het waren inderdaad de waterbuffels!

In de namiddag moesten we het park helaas alweer verlaten. Ze hadden de entree prijzen echt mega verhoogd, dus dit was financieel niet te doen voor ons. Ze hebben dit gedaan omdat ze willen dat er zo min mogelijk touristen komen. Dit omdat veel touristen er maar een troepje van maken.

De terugweg via de motor ging een stuk sneller, wat het ook wel weer eng maakten, we vlogen zowat over de stenen heen. Hierna moesten we een bus naar de ferry pakken, helaas ging dit niet zo soepel, alle bussen zaten vol. Na een tijdje besloten we om te gaan liften. Een vrachtwagenchauffeur wilde ons wel meenemen. Het bleek dat hij ook richting Bali ging, we konden dus helemaal mee tot Denpasar. Omdat het een buitengewone grote vrachtwagen was duurde dit allemaal iets langer als normaal. We reden gemiddeld 40 km per uur. Om 3 uur 's nachts kwamen we aan in Denpasar. De vrachtwagenchauffeur stelde voor dat we met hem in de truck bleven slapen omdat alle hotels gesloten waren. Dit hebben we toch maar niet gedaan omdat de chauffeur bijna in slaap viel achter het stuur en dan niet fatsoenlijk zou kunnen slapen. Hij was namelijk 2 dagen aan het rijden voor hij op bestemming was.

We hebben ons toen maar laten droppen bij een macdonalds. Hier hing een grote beamer dus konden we het wk kijken om wakker te blijven. Toen het eindelijk ochtends werd hebben we zo snel mogelijk een taxi gebeld en nu zijn we in Ubud aangekomen.