Maleisie, Indonesie
Blijf op de hoogte en volg Femke
10 Juni 2014 | Maleisië, Kuala Lumpur
Het laatste weekje Maleisie was aangebroken. Toen we aankwamen in het dorpje hebben we een beetje de buurt verkend. Het was een rustig dorpje op ongeveer een uur rijden van de touristische stad van Penang, Georgetown.
Op dag 2 zijn we naar het natuurpark van Penang toegegaan. Ons dorpje lag hier tegenaan.We hebben een hiking van ongeveer 2 uur gedaan, wat een korte hiking is, maar in de benauwdheid nog een hele klus was. Toen we na de hiking op Turtle beach aankwamen werden we met een bootje naar de monkeybeach gebracht. Beide beaches waren alleen bereikbaar via het natuurpark. Hierdoor was het heerlijk rustig. En het water was echt heerlijk warm! Nog nooit zo een warme oceaan gevoeld!
Tijdens de hiking zagen we enkele grote waterleganen die we ook in Melakka tegenkwamen. Toen we later in het dorp in het riool keken zagen we dat ze hier ook ronddwaalden. Dat is toch wat anders dan de ratten die je normaal in het riool ziet.
In het dorpje was het weer net als in Nepal, kinderen vanaf 10 jaar op de scooter en hele gezinnen die erop vervoerd werden. Maximum wat we zagen was twee volwassenen met 3 kinderen.
Op 10 mei hebben we ons driejarig samenzijn gevierd op het strand met een flesje champie. Ook zijn we naar de Penang hill geweest, vanaf de hill had je prachtig uitzicht over Penang. Verder hebben we wat musea meegepakt en het eiland verkend. De laatste nacht was het even zwaar omdat we nachtje moesten doortrekken, onze vlucht ging om 7 uur s ochtends en de laatste bus was om 10 uur s avonds richting het vliegveld.
Na aankomst in Indonesie was het meteen weer geweldig. De mensen zijn er zo aardig, proberen je altijd te helpen en lachen altijd (niet dat ze in Maleisie niet aardig zijn, wij Nederlanders kunnen er wel wat van leren)!
Ook ontkwamen we er niet aan om op de foto te worden gezet. Alleen in Singapore zijn we niet gevraagd voor de foto. In Nepal, Maleisie en Indonesie wordt je bijna elke dag wel gevraagd om op de foto te gaan. Ik wil niet weten op hoeveel facebooks we inmiddels staan.
We waren op Medan gevolgen, een stad die in de lonelyplanet als een van de ergste steden van Zuid Oost Azie beschreven wordt. Maar het viel ons alles mee. In Maleisie zijn er bijna geen trottoirs, waardoor lopen vrij lastig was met al het verkeer. In Medan hadden ze eindelijk weer trottoirs.
Toen we na een dutje wakker werden in onze kamer werden we door een paar hotelmedewerkers een kamer binnengeroepen. Ze zaten met z'n allen pauze te houden op een bed. Ze wilde dat we ook graag het eten proefde. Een goed begin van de dag!
Ons hotel zat dicht bij Masjid Raya, een grote moskee ontworpen door Nederlanders. Het was grappig om te zien dat de moskee glas in loodramen had. Na twee dagen de stad te hebben verkend was het tijd voor een volgend avontuur.
We zijn naar Bukit Lawang gegaan, een dorpje tegen een natuurpark waar nog orang oetans zitten. Daarom was het onvermijdelijk om een jungletrekking te doen natuurlijk. We besloten een tweedaagse trekking te doen.
's Ochtends begonnen we de trekking met nog 5 anderen en 2 gidsen. We zijn wel wat gewend na een aantal trekking, maar pfoe, dit was afzien! Het was letterlijk stijl omhoog en omlaag. Dan ben je toch wel in je nadeel als je wat kleiner bent. Wel was het echt prachtig! Al vrij snel zagen we onze eerste aapjes. Na wat gebel door de gidsen moesten we naar een plek toe haasten waar de orang oetans zaten. Hier zagen we een moeder met een babytje. Ze zijn echt groot om zo van dichtbij te zien.
Iets later kwamen we de beruchte Mina tegen (ook een orang oetan). Ze was nogal berucht omdat ongeveer elke gids wel een litteken van deze aap kon laten zien. Nadat we door onze gidsen naar een veilige plek waren begeleid mochten we wat foto's maken. Op het moment dat we weer verder liepen hoorden we gegil. Nu bleek dat Mina een toerist aangevallen had en de gids hiertussen gesprongen was. De toerist kwam er goed vanaf maar de gids had een flink hap in zijn arm gehad.
De gidsen vertelden ook dat Mina wel eens een toerist aan zijn tas had opgetild en de boom in was geklommen. Die orang oetans zijn echt sterk!
Na de lunch hadden we twee keuzes, de route langs de rivier en eentje over de bergen. Samen met een meisje besloten we de rivier te doen. Johan deed de andere route. Na een tijdje moesten we de rivier oversteken. De gids had al onze spullen in een zak gedaan en liep vrij snel naar de overkant. Linda en ik waren iets minder zeker over het oversteken. We besloten hand in hand te lopen. Na nog niet op de helft te zijn stonden we schreeuwend om hulp te roepen en kwamen we niet verder. We vielen namelijk de heletijd en werden bijna meegesleurd door de stroming. De gids besloot ons toen maar een voor een de rivier over te helpen. Ik voelde me toen wel een kneusje. De tweede keer dat we de rivier moesten oversteken had hij een tube gehaald om ons samen met een vriend de rivier over te slepen.
Na een tijdje hadden we ons kamp bereikt. Er stonden een aantal tenten gemaakt van bamboo stokken met een zeil erover. We zaten met ons kamp aan de rivier. Dit was wel lekker om een beetje af te koelen en te douchen. Na een avond vol grappen/spellen en gezang was het s ochtends weer tijd om de jungle in te gaan. Deze dag zou wat relaxer worden. Een korte klimtocht naar een waterval en de terugweg via tubing naar het dorp. Dit was wel echt vet om te doen. Na een aantal keren bijna te zijn omgedonderd hebben we het toch helemaal overleefd en onze spullen gelukkig ook.
Wat wel grappig was, bij het hotel vroegen ze aan locals echt 10 keer zoveel voor een kamer als aan toeristen. Dit was een keer wat anders. Dit komt omdat locals blijkbaar met z’n 6e in een 2persoonskamer gaan, zelf eten van huis meenemen, de meubels mishandelen en er een flinke zooi van maken. Van een prullebak hadden ze niet gehoord.
Na nog een dagje rond te hebben gekeken in Bukit Lawang was het tijd om door te gaan naar Beristagi. Hier wilde we graag een vulkaan beklimmen. Helaas was 1 vulkaan zojuist uitgebarsten, dus verboden terrein,hierdoor konden we alleen de iets lagere beklimmen. Toen we bij de toeristinformation aankwamen hing er een mooie lijst met wie er dood/vermist/gewond is geraakt bij het beklimmen van de vulkanen. Een gids was een must. Toch besloten we geen gids te doen. Met z’n drietjes begonnen we de tocht richting de vulkaan. Het eerste stuk was vrij makkelijk, ook hebben we er een uur korter over gedaan dan overal aangegeven. Alleen het laatste stuk naar de top was een ander verhaal. Mijn hoogtevrees begon wel op te spelen. Toch even doorgezet en toen was het uitzicht prachtig! De andere jongen die mee was deed aan bergbeklimmen als sport, die heeft me toen weer veilig omlaag begeleid.
Het was ook heel chill dat we helemaal alleen op de vulkaan waren, geen andere toeristen, niemand.
Na het beklimmen was het tijd om te relaxen in de hotsprings. In de dorpjes aan de voet van de vulkaan hadden ze in bijna iedere achtertuin een hotspring staan.
De volgende dag moesten we helaas alweer door naar Lake toba. Omdat we maar 10 dagen hadden in Noord sumatra moesten we alles een beetje sneller doen. Lake toba is het grootste krater meer van de wereld. Men zegt dat toen deze was uitgebarsten, duizenden jaren geleden, de aarde een paar graden is gedaald. Midden op het meer lag een eiland, ter grootte van Singapore. Hier hadden we een hotel gevonden met een huisje letterlijk aan het meer.
Helaas kreeg ik na een halve dag slecht nieuws te horen. Mijn opa was plots overleden. Na hier een nachtje over te hebben geslapen besloot ik naar huis te gaan. Ik wilde de dienst en crematie niet missen. De eerste vlucht was twee dagen later.
Na een dag en nacht vliegen stond ik toen plots weer in Nederland.
Op dag 2 zijn we naar het natuurpark van Penang toegegaan. Ons dorpje lag hier tegenaan.We hebben een hiking van ongeveer 2 uur gedaan, wat een korte hiking is, maar in de benauwdheid nog een hele klus was. Toen we na de hiking op Turtle beach aankwamen werden we met een bootje naar de monkeybeach gebracht. Beide beaches waren alleen bereikbaar via het natuurpark. Hierdoor was het heerlijk rustig. En het water was echt heerlijk warm! Nog nooit zo een warme oceaan gevoeld!
Tijdens de hiking zagen we enkele grote waterleganen die we ook in Melakka tegenkwamen. Toen we later in het dorp in het riool keken zagen we dat ze hier ook ronddwaalden. Dat is toch wat anders dan de ratten die je normaal in het riool ziet.
In het dorpje was het weer net als in Nepal, kinderen vanaf 10 jaar op de scooter en hele gezinnen die erop vervoerd werden. Maximum wat we zagen was twee volwassenen met 3 kinderen.
Op 10 mei hebben we ons driejarig samenzijn gevierd op het strand met een flesje champie. Ook zijn we naar de Penang hill geweest, vanaf de hill had je prachtig uitzicht over Penang. Verder hebben we wat musea meegepakt en het eiland verkend. De laatste nacht was het even zwaar omdat we nachtje moesten doortrekken, onze vlucht ging om 7 uur s ochtends en de laatste bus was om 10 uur s avonds richting het vliegveld.
Na aankomst in Indonesie was het meteen weer geweldig. De mensen zijn er zo aardig, proberen je altijd te helpen en lachen altijd (niet dat ze in Maleisie niet aardig zijn, wij Nederlanders kunnen er wel wat van leren)!
Ook ontkwamen we er niet aan om op de foto te worden gezet. Alleen in Singapore zijn we niet gevraagd voor de foto. In Nepal, Maleisie en Indonesie wordt je bijna elke dag wel gevraagd om op de foto te gaan. Ik wil niet weten op hoeveel facebooks we inmiddels staan.
We waren op Medan gevolgen, een stad die in de lonelyplanet als een van de ergste steden van Zuid Oost Azie beschreven wordt. Maar het viel ons alles mee. In Maleisie zijn er bijna geen trottoirs, waardoor lopen vrij lastig was met al het verkeer. In Medan hadden ze eindelijk weer trottoirs.
Toen we na een dutje wakker werden in onze kamer werden we door een paar hotelmedewerkers een kamer binnengeroepen. Ze zaten met z'n allen pauze te houden op een bed. Ze wilde dat we ook graag het eten proefde. Een goed begin van de dag!
Ons hotel zat dicht bij Masjid Raya, een grote moskee ontworpen door Nederlanders. Het was grappig om te zien dat de moskee glas in loodramen had. Na twee dagen de stad te hebben verkend was het tijd voor een volgend avontuur.
We zijn naar Bukit Lawang gegaan, een dorpje tegen een natuurpark waar nog orang oetans zitten. Daarom was het onvermijdelijk om een jungletrekking te doen natuurlijk. We besloten een tweedaagse trekking te doen.
's Ochtends begonnen we de trekking met nog 5 anderen en 2 gidsen. We zijn wel wat gewend na een aantal trekking, maar pfoe, dit was afzien! Het was letterlijk stijl omhoog en omlaag. Dan ben je toch wel in je nadeel als je wat kleiner bent. Wel was het echt prachtig! Al vrij snel zagen we onze eerste aapjes. Na wat gebel door de gidsen moesten we naar een plek toe haasten waar de orang oetans zaten. Hier zagen we een moeder met een babytje. Ze zijn echt groot om zo van dichtbij te zien.
Iets later kwamen we de beruchte Mina tegen (ook een orang oetan). Ze was nogal berucht omdat ongeveer elke gids wel een litteken van deze aap kon laten zien. Nadat we door onze gidsen naar een veilige plek waren begeleid mochten we wat foto's maken. Op het moment dat we weer verder liepen hoorden we gegil. Nu bleek dat Mina een toerist aangevallen had en de gids hiertussen gesprongen was. De toerist kwam er goed vanaf maar de gids had een flink hap in zijn arm gehad.
De gidsen vertelden ook dat Mina wel eens een toerist aan zijn tas had opgetild en de boom in was geklommen. Die orang oetans zijn echt sterk!
Na de lunch hadden we twee keuzes, de route langs de rivier en eentje over de bergen. Samen met een meisje besloten we de rivier te doen. Johan deed de andere route. Na een tijdje moesten we de rivier oversteken. De gids had al onze spullen in een zak gedaan en liep vrij snel naar de overkant. Linda en ik waren iets minder zeker over het oversteken. We besloten hand in hand te lopen. Na nog niet op de helft te zijn stonden we schreeuwend om hulp te roepen en kwamen we niet verder. We vielen namelijk de heletijd en werden bijna meegesleurd door de stroming. De gids besloot ons toen maar een voor een de rivier over te helpen. Ik voelde me toen wel een kneusje. De tweede keer dat we de rivier moesten oversteken had hij een tube gehaald om ons samen met een vriend de rivier over te slepen.
Na een tijdje hadden we ons kamp bereikt. Er stonden een aantal tenten gemaakt van bamboo stokken met een zeil erover. We zaten met ons kamp aan de rivier. Dit was wel lekker om een beetje af te koelen en te douchen. Na een avond vol grappen/spellen en gezang was het s ochtends weer tijd om de jungle in te gaan. Deze dag zou wat relaxer worden. Een korte klimtocht naar een waterval en de terugweg via tubing naar het dorp. Dit was wel echt vet om te doen. Na een aantal keren bijna te zijn omgedonderd hebben we het toch helemaal overleefd en onze spullen gelukkig ook.
Wat wel grappig was, bij het hotel vroegen ze aan locals echt 10 keer zoveel voor een kamer als aan toeristen. Dit was een keer wat anders. Dit komt omdat locals blijkbaar met z’n 6e in een 2persoonskamer gaan, zelf eten van huis meenemen, de meubels mishandelen en er een flinke zooi van maken. Van een prullebak hadden ze niet gehoord.
Na nog een dagje rond te hebben gekeken in Bukit Lawang was het tijd om door te gaan naar Beristagi. Hier wilde we graag een vulkaan beklimmen. Helaas was 1 vulkaan zojuist uitgebarsten, dus verboden terrein,hierdoor konden we alleen de iets lagere beklimmen. Toen we bij de toeristinformation aankwamen hing er een mooie lijst met wie er dood/vermist/gewond is geraakt bij het beklimmen van de vulkanen. Een gids was een must. Toch besloten we geen gids te doen. Met z’n drietjes begonnen we de tocht richting de vulkaan. Het eerste stuk was vrij makkelijk, ook hebben we er een uur korter over gedaan dan overal aangegeven. Alleen het laatste stuk naar de top was een ander verhaal. Mijn hoogtevrees begon wel op te spelen. Toch even doorgezet en toen was het uitzicht prachtig! De andere jongen die mee was deed aan bergbeklimmen als sport, die heeft me toen weer veilig omlaag begeleid.
Het was ook heel chill dat we helemaal alleen op de vulkaan waren, geen andere toeristen, niemand.
Na het beklimmen was het tijd om te relaxen in de hotsprings. In de dorpjes aan de voet van de vulkaan hadden ze in bijna iedere achtertuin een hotspring staan.
De volgende dag moesten we helaas alweer door naar Lake toba. Omdat we maar 10 dagen hadden in Noord sumatra moesten we alles een beetje sneller doen. Lake toba is het grootste krater meer van de wereld. Men zegt dat toen deze was uitgebarsten, duizenden jaren geleden, de aarde een paar graden is gedaald. Midden op het meer lag een eiland, ter grootte van Singapore. Hier hadden we een hotel gevonden met een huisje letterlijk aan het meer.
Helaas kreeg ik na een halve dag slecht nieuws te horen. Mijn opa was plots overleden. Na hier een nachtje over te hebben geslapen besloot ik naar huis te gaan. Ik wilde de dienst en crematie niet missen. De eerste vlucht was twee dagen later.
Na een dag en nacht vliegen stond ik toen plots weer in Nederland.
